MELİS İMRAĞ (İstanbul, 1998)
Marmara Üniversitesi, Heykel Bölümū
Tenin yerine / Instead of Skin, 2025
El yapımı kâğıt, 70x30x30 cm
Handmade paper, 70x30x30 cm
Kâğıdın geçirgenliği ve kırılganlığı, onu bedenin kalıcılığı üzerinden değil; geçiciliği ve şeyleşmesi üzerinden düşünmemize olanak tanır. Bu bağlamda kağıt, tenin yerine geçmiş, ona ait olmuş ama artık onun olmayan bir kalıntı, bir hatırlatıcıdır. Bu dönüşüm, Rosi Braidotti’nin ‘oluş halinde özne’ kavramıyla kesişir: beden, sabit bir kimliğe indirgenmek yerine sürekli akış ve evrim içinde yeniden kurulur. Böylece kağıt, yalnızca bir malzeme değil, bedenin akışkan ve geçici doğasının izlerini taşıyan bir aracı haline gelir.
The permeability and fragility of paper allow us to reconsider the body not through permanence, but through transience and reification. In this context, paper has replaced the skin: once belonging to it, yet no longer part of it, functioning as a residue, a reminder. This transformation intersects with Rosi Braidotti’s notion of the ‘subject-in-becoming’: the body is not reduced to a fixed identity but is continually reconstructed through flows and evolution. Thus, paper becomes not merely a material but an agent that carries the traces of the body’s fluid and transient nature.
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
Kâğıdın geçirgenliği ve kırılganlığı, onu bedenin kalıcılığı üzerinden değil; geçiciliği ve şeyleşmesi üzerinden düşünmemize olanak tanır. Bu bağlamda kağıt, tenin yerine geçmiş, ona ait olmuş ama artık onun olmayan bir kalıntı, bir hatırlatıcıdır. Bu dönüşüm, Rosi Braidotti’nin ‘oluş halinde özne’ kavramıyla kesişir: beden, sabit bir kimliğe indirgenmek yerine sürekli akış ve evrim içinde yeniden kurulur. Böylece kağıt, yalnızca bir malzeme değil, bedenin akışkan ve geçici doğasının izlerini taşıyan bir aracı haline gelir.
The permeability and fragility of paper allow us to reconsider the body not through permanence, but through transience and reification. In this context, paper has replaced the skin: once belonging to it, yet no longer part of it, functioning as a residue, a reminder. This transformation intersects with Rosi Braidotti’s notion of the ‘subject-in-becoming’: the body is not reduced to a fixed identity but is continually reconstructed through flows and evolution. Thus, paper becomes not merely a material but an agent that carries the traces of the body’s fluid and transient nature.
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
