Mustafa Yılmaz (Ankara, 1997)

Bedenin nesneleşme deneyiminin, yani toplumsal yapıyla olan etkileşiminin somutlaşma biçimlerinin bir yönünü iktidarla kurduğu ilişki oluşturmaktadır. Medya sansürlemeleri ve iktidar tarafından kontrol altında tutulan kriz algısı, bireylerin hareketsizliğini, yorgunluğunu ve giderek pasifleşen tavrını derinleştirmektedir. Sanatçı, üretimlerinde hem güncel kriz ve krizleri hem de genel olarak bedenin Biyoiktidar ile olan ilişkilerine gönderme yapacağı alanlar seçmektedir. Kriz durumları ile beraber beden olağanüstü durumlara uyum sağlayarak durumu nasıl olağan hale getirir ve nasıl tepkisizleşir sorularına kişisel anlatıları ile sorgulayıcı bir tavırla yaklaşmaktadır. “Sinyal Yok/No Signal” çalışmasında; bireyin kişisel alanına işaret eden terlikler ve durağan şekilde oturan bacaklardan oluşan ağaç heykel, günlük olanın içine sızan krizlerin zamanla nasıl normalleştiğini ve bireylerin bu durumlar karşısında nasıl tepkisizleştiğinin temsili olmaktadır.  

Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.