MELİKE YAREN TUNCEL (Çorum, 2001)
Marmara Üniversitesi, Resim-İş Öğretmenliği Bölümū
Sessizlik İçinde / In Silence, 2025
Katmanlı cam yerleştirme, 43x83x34,5 cm
Layered glass installation, 43x83x34,5 cm
Eserdeki her beden, aslında tek bir varlığın farklı anlara dağılmış halidir; doğumla başlayan ve ölümle sonlanmayan bir bölünme… Zamanla birey bir kimlik koleksiyonerine dönüşür ama bu koleksiyon bir gurur değil, bir ağırlıktır. Bir yüz, bir sessizlik, bir terk ediliş… Bu parçalar birleşmek için değil, birbirine yabancı kalmak üzere biriktirilmiştir ve her biri bir ötekine bakar ama tanıyamaz, tanısalar da hazmedemezler. Bu bir birlik özlemi değil, bilmeye karşı sessiz bir direniştir. Bilmemeye çalışmak, bu içsel parçaları uzlaştırmamak, belki de varoluşun en sessiz trajedisidir.
*Referans / Reference: Martin Vlach’ın fotoğrafik kompozisyonlarından esinle
Each body in the artwork is, in truth, a fragment of the same being dispersed across different moments—a division that begins with birth and does not end with death. Over time, the individual becomes a collector of identities. Yet this collection offers no pride—only weight. A face, a silence, an abandonment… These fragments are not gathered to form a whole, but to remain foreign to one another. Each part gazes at the others, yet fails to recognize them—or, if recognition occurs, it is unbearable. This is not a longing for unity, but a quiet resistance to knowing. To try not to know, not to reconcile these inner fragments, is perhaps the most silent tragedy of existence.
*Inspired by: Photographic compositions of Martin Vlach
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
Eserdeki her beden, aslında tek bir varlığın farklı anlara dağılmış halidir; doğumla başlayan ve ölümle sonlanmayan bir bölünme… Zamanla birey bir kimlik koleksiyonerine dönüşür ama bu koleksiyon bir gurur değil, bir ağırlıktır. Bir yüz, bir sessizlik, bir terk ediliş… Bu parçalar birleşmek için değil, birbirine yabancı kalmak üzere biriktirilmiştir ve her biri bir ötekine bakar ama tanıyamaz, tanısalar da hazmedemezler. Bu bir birlik özlemi değil, bilmeye karşı sessiz bir direniştir. Bilmemeye çalışmak, bu içsel parçaları uzlaştırmamak, belki de varoluşun en sessiz trajedisidir.
*Referans / Reference: Martin Vlach’ın fotoğrafik kompozisyonlarından esinle
Each body in the artwork is, in truth, a fragment of the same being dispersed across different moments—a division that begins with birth and does not end with death. Over time, the individual becomes a collector of identities. Yet this collection offers no pride—only weight. A face, a silence, an abandonment… These fragments are not gathered to form a whole, but to remain foreign to one another. Each part gazes at the others, yet fails to recognize them—or, if recognition occurs, it is unbearable. This is not a longing for unity, but a quiet resistance to knowing. To try not to know, not to reconcile these inner fragments, is perhaps the most silent tragedy of existence.
*Inspired by: Photographic compositions of Martin Vlach
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
