PAMİR YILDIRAN (İstanbul, 2001)
Marmara Üniversitesi, Resim Bölümü
Sessiz Ev / Silent House, 2024
Tuval üzerine akrilik boya, 60×60 cm
Acrylic on canvas, 60×60 cm
Geri dönüp hayatıma baktığımda, geçmişte olan şeyleri tam olarak hatırlamak istemiyorum. Onları artistik yönüyle hatırlamayı tercih ediyorum. Ve gerçekten, yalan çok daha hoş çünkü onu ben uyduruyorum. Klinik psikolojisi bize tartışmalı bir şekilde; Travmanın “nihai katil” olduğunu söyler. Anılar kuantum fiziğindeki atomlar gibi geri dönüştürülebilir değiller, sonsuza dek kaybolabilirler. Geçmişim bitmemiş bir resim gibi ve o resmin sanatçısı olarak bütün çirkin yerleri düzeltmeliyim ve tekrar güzelleştirmeliyim. Dürüst olmadığımdan değil sadece tiksinç gerçeklikten nefret ediyorum.
When I look back on my life, I don’t want to remember the things that happened in the past in full. I prefer to remember them artistically. And really, lying is much more pleasant because I make it up. Clinical psychology arguably tells us that trauma is the “ultimate killer.” Memories are not reversible like atoms in quantum physics; they can be lost forever. My past is like an unfinished painting, and as the artist of that painting, I must correct all the ugly parts and make them beautiful again. It’s not that I’m dishonest, it’s just that I hate the disgusting reality.
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
Geri dönüp hayatıma baktığımda, geçmişte olan şeyleri tam olarak hatırlamak istemiyorum. Onları artistik yönüyle hatırlamayı tercih ediyorum. Ve gerçekten, yalan çok daha hoş çünkü onu ben uyduruyorum. Klinik psikolojisi bize tartışmalı bir şekilde; Travmanın “nihai katil” olduğunu söyler. Anılar kuantum fiziğindeki atomlar gibi geri dönüştürülebilir değiller, sonsuza dek kaybolabilirler. Geçmişim bitmemiş bir resim gibi ve o resmin sanatçısı olarak bütün çirkin yerleri düzeltmeliyim ve tekrar güzelleştirmeliyim. Dürüst olmadığımdan değil sadece tiksinç gerçeklikten nefret ediyorum.
When I look back on my life, I don’t want to remember the things that happened in the past in full. I prefer to remember them artistically. And really, lying is much more pleasant because I make it up. Clinical psychology arguably tells us that trauma is the “ultimate killer.” Memories are not reversible like atoms in quantum physics; they can be lost forever. My past is like an unfinished painting, and as the artist of that painting, I must correct all the ugly parts and make them beautiful again. It’s not that I’m dishonest, it’s just that I hate the disgusting reality.
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
