ŞEYMA ÖZTÜRK (İstanbul, 1990)
Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Fotoğraf Bölümū
ÖZ / Essence, 2024-2025
Fotoğraf, fotoğraf baskı, 5 mm akrilik yüzey, 30×45 cm (her biri)
Photography, photo print, 5 mm acrylic surface, 30×45 cm (each piece)
Çalışmamda tasavvuf düşüncesindeki ayna analojisinden ilham aldım. Ayna analojisi, insanın varlığını, dünyadaki fiziki alemin maneviyattaki dualitesini yansıma metaforu ile açıklar. Bu dualitenin içinde bir birlik vardır. Tanrının varlığının her yerde olması ve hiçbir yerde olmaması gibi. Divan edebiyatında parlaklık ve aydınlık yönüyle sevgilinin yüzü ile ayna arasında benzerlik ilgisi kurulur. Yaşam içinde zerreden kürreye her şey birbirinin yansımasıdır. Yaşamın özü birdir.
In my work, I draw inspiration from the mirror analogy in Sufi thought. This analogy interprets human existence and the dual nature of the physical world through the metaphor of reflection. Within this duality lies an intrinsic unity—an idea akin to the paradox of God’s presence being both everywhere and nowhere. In classical Divan literature, the mirror is often likened to the beloved’s radiant face, symbolizing clarity, luminosity, and divine beauty. Life flows from a single essence.
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
Çalışmamda tasavvuf düşüncesindeki ayna analojisinden ilham aldım. Ayna analojisi, insanın varlığını, dünyadaki fiziki alemin maneviyattaki dualitesini yansıma metaforu ile açıklar. Bu dualitenin içinde bir birlik vardır. Tanrının varlığının her yerde olması ve hiçbir yerde olmaması gibi. Divan edebiyatında parlaklık ve aydınlık yönüyle sevgilinin yüzü ile ayna arasında benzerlik ilgisi kurulur. Yaşam içinde zerreden kürreye her şey birbirinin yansımasıdır. Yaşamın özü birdir.
In my work, I draw inspiration from the mirror analogy in Sufi thought. This analogy interprets human existence and the dual nature of the physical world through the metaphor of reflection. Within this duality lies an intrinsic unity—an idea akin to the paradox of God’s presence being both everywhere and nowhere. In classical Divan literature, the mirror is often likened to the beloved’s radiant face, symbolizing clarity, luminosity, and divine beauty. Life flows from a single essence.
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
