İsmail Burak Balcı (İstanbul, 1999)

Sanatın bir sorunsalı haline gelmiş kırsal olgusunun, birey üzerindeki etkisi araştırılıyor. Böylece melankoli kavramı daha doğal bir alanda yeniden sanatla buluşturuyor. Kitleler arasında olduğu halde bir kent yalnızlığı yaşayan bireyin kırsalla nasıl bir ilişki biçimi kurduğu sanatın da sorusu olageldi. Köy insanları birbirleriyle olan ilişki biçimi dışardan bakıldığında oldukça destekleyici ve dayanışma içerisindedir. Fakat bu önceden verilen destek sonrasında kendisi için yardım isteyebilmenin doğal şartıdır. Bu imece ve işbirliği mantığı kırsalın vicdan ve hukukunda yadsınmaz. Çıkar birliğinde şeffaflık içeren bu doğal hukuk, aynı zamanda bir gelenektir.

İnsan kente, kalabalığa ve bir anlamda yalnızlığa sebepsiz katılmadı. Elbette eğitim ve iş olanaklarındaki yetersizlikler de köyden kente göçü giderek arttırdı. Bu göç, yalnızca insanı değil göç ettiği kırsal evlerin de yalnızlığa terk edilmesine, kullanım ve yaşam dışı kalarak yıpranıp yok olmasına neden olmaktadır. Ayrıca yakın geçmişte köylerin idari yapısındaki farklılaşma da köylerin müstakil birer varlık alanı olarak değil, koca bir kentin mahallelerinden birine dönüşmesi sonucunu getirdiğinden, köy kimliği ve yaşamı gittikçe yok edilmeye yüz tutmuş haldedir.

Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.