UMUT KAMBAK (İstanbul, 1993)
Hatırlıyorum Yine de Bulamıyorum / I Remember, But I Still Can’t Find it, 2025
Kinetik seramik pano, 46x46x7 cm
Kinetic ceramic wall, 46x46x7 cm
Çocukluğumda hatırladığım en güzel şeylerden biri banyodaki kuğu ve göl manzaralı
fayanslardı. Mutfaktaki meyve dolu lezzetli sepeti de unutmamak gerek. Evler yıkıldıktan sonra içerideki her şeyi zihnime hapsettim. Her ürettiğim yeni eserde tekrardan kullanmak için geri çıkardım. Bu bir çeşit mücadeleydi. Bana unutturmaya çalıştıkları şeyi onlara vermeyecektim, hatırlayacaktım. Fakat zihin bu mücadele içinde size küçük oyunlar oynayabiliyor. Evdeki tüm hatıraları hafızamda tutmaya çalışırken üstüne farklı evler ve farklı fayanslar eklenmeye başladı ve ben ilk karoyu unutmaya başladım. Zamana yenik düşüyordum. Kuğular ön kısımda mıydı arkada mıydı? Gölün arkasındaki düzlükte bir kapı var mıydı yok muydu? Düşünürken fayansların formu ve desenleri zihnimde değişmeye başladı.
“Hatırlıyorum Yine De Bulamıyorum” böyle bir sürecin ardından tekrar hatırlamak için ortaya çıktı. Artık hatırlıyorum fakat hiçbir şeyi eski yerine koyamıyorum. Her şey değişmeyeve yok olmaya devam ediyor. Dünyalar yıkılıyor yeniden yapılıyor bazı şeyler zihnimde dönüp durmaya devam ediyor.
One of the most beautiful things I remember from my childhood was the swan and lake-view tiles in the bathroom.
I mustn’t forget the delicious fruit-filled basket in the kitchen either. After the houses were demolished, I locked everything inside them in my mind. I retrieved them to reuse in every new piece I created. It was a kind of struggle. I wouldn’t give them what they tried to make me forget; I would remember. But the mind can play little tricks on you in this struggle. As I tried to keep all the memories of home in my memory, different houses and different tiles began to be added on top, and I began to forget the first tile. I was succumbing to time. Were the swans in the front or the back? Was there a door on the flat area behind the lake or not? As I thought about it, the shape and patterns of the tiles began to change in my mind.
“I Remember, But I Still Find it” emerged after such a process, to remember again. Now I remember, but I cannot put anything back in its old place. Everything continues to change and disappear. Worlds are destroyed and rebuilt, and some things continue to spin around in my mind.
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
Çocukluğumda hatırladığım en güzel şeylerden biri banyodaki kuğu ve göl manzaralı
fayanslardı. Mutfaktaki meyve dolu lezzetli sepeti de unutmamak gerek. Evler yıkıldıktan sonra içerideki her şeyi zihnime hapsettim. Her ürettiğim yeni eserde tekrardan kullanmak için geri çıkardım. Bu bir çeşit mücadeleydi. Bana unutturmaya çalıştıkları şeyi onlara vermeyecektim, hatırlayacaktım. Fakat zihin bu mücadele içinde size küçük oyunlar oynayabiliyor. Evdeki tüm hatıraları hafızamda tutmaya çalışırken üstüne farklı evler ve farklı fayanslar eklenmeye başladı ve ben ilk karoyu unutmaya başladım. Zamana yenik düşüyordum. Kuğular ön kısımda mıydı arkada mıydı? Gölün arkasındaki düzlükte bir kapı var mıydı yok muydu? Düşünürken fayansların formu ve desenleri zihnimde değişmeye başladı.
“Hatırlıyorum Yine De Bulamıyorum” böyle bir sürecin ardından tekrar hatırlamak için ortaya çıktı. Artık hatırlıyorum fakat hiçbir şeyi eski yerine koyamıyorum. Her şey değişmeyeve yok olmaya devam ediyor. Dünyalar yıkılıyor yeniden yapılıyor bazı şeyler zihnimde dönüp durmaya devam ediyor.
One of the most beautiful things I remember from my childhood was the swan and lake-view tiles in the bathroom.
I mustn’t forget the delicious fruit-filled basket in the kitchen either. After the houses were demolished, I locked everything inside them in my mind. I retrieved them to reuse in every new piece I created. It was a kind of struggle. I wouldn’t give them what they tried to make me forget; I would remember. But the mind can play little tricks on you in this struggle. As I tried to keep all the memories of home in my memory, different houses and different tiles began to be added on top, and I began to forget the first tile. I was succumbing to time. Were the swans in the front or the back? Was there a door on the flat area behind the lake or not? As I thought about it, the shape and patterns of the tiles began to change in my mind.
“I Remember, But I Still Find it” emerged after such a process, to remember again. Now I remember, but I cannot put anything back in its old place. Everything continues to change and disappear. Worlds are destroyed and rebuilt, and some things continue to spin around in my mind.
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.