BEYZA NUR AKSU (İstanbul, 1991)
Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Geleneksel Türk Sanatları Bölümü
İnkıraz / Decadence, 2025
Geleneksel keçe yöntemi ile oluşturulan yüzey üstüne iğneli keçe ile oluşturulmuş yüz formları, 63×118 cm
Face forms created with needle felting on a surface created using the traditional felting method, 63×118 cm
“İnkıraz”, Algının ve hakikatin karşı karşıya geldiği, duyarsızlaşarak giderek kaybolan benliklerle oluşturulan bir sessizlik anıtıdır. Eserdeki yüzler hem bireysel hem de toplumsal bir suskunluğun ifadesidir. Her biri, bastırılmış duyguların kabuğuna çekilmiş benliklerin ve görmezden gelinen hakikatlerin izlerini taşır. Bu sessizlik, duygunun ve empatinin yavaş yavaş çöküşünü, bir ‘inkırazı’ simgeler.
“İnkıraz’’, ilk bakışta mermeri andıran sert ve soğuk bir yüzey izlenimi verse de yaklaşıldığında yumuşak dokusuyla izleyicisini şaşırtan, hakikat ve insan arasındaki içsel çatışmayı görünür kılan bir eserdir. Eser bu görsel sertlik ile dokunsal yumuşaklık arasındaki karşıtlık üzerine kuruludur, algı ile gerçeklik arasındaki ikilemi sorgulatır:
Görmezden geldiklerimiz, gerçekten yok mu? Yoksa onlar, sadece dokunmaktan korktuğumuz hakikatler mi?
“Decadence” is a monument of silence created by selves that are becoming increasingly numb and fading away, where perception and truth confront each other. The faces in the work are an expression of both individual and collective silence. Each one bears the traces of selves withdrawn into the shell of suppressed emotions and truths that are ignored. This silence symbolizes the gradual decadence of emotion and empathy.
Although “Decadence” gives the impression of a hard and cold surface reminiscent of marble at first glance, it is a work that surprises the viewer with its soft texture when approached, revealing the internal conflict between truth and humanity. The work is based on the contrast between this visual hardness and tactile softness, it questions the dilemma between perception and reality:
Are the things we ignore truly non-existent? Or are they simply truths we are afraid to touch?
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
“İnkıraz”, Algının ve hakikatin karşı karşıya geldiği, duyarsızlaşarak giderek kaybolan benliklerle oluşturulan bir sessizlik anıtıdır. Eserdeki yüzler hem bireysel hem de toplumsal bir suskunluğun ifadesidir. Her biri, bastırılmış duyguların kabuğuna çekilmiş benliklerin ve görmezden gelinen hakikatlerin izlerini taşır. Bu sessizlik, duygunun ve empatinin yavaş yavaş çöküşünü, bir ‘inkırazı’ simgeler.
“İnkıraz’’, ilk bakışta mermeri andıran sert ve soğuk bir yüzey izlenimi verse de yaklaşıldığında yumuşak dokusuyla izleyicisini şaşırtan, hakikat ve insan arasındaki içsel çatışmayı görünür kılan bir eserdir. Eser bu görsel sertlik ile dokunsal yumuşaklık arasındaki karşıtlık üzerine kuruludur, algı ile gerçeklik arasındaki ikilemi sorgulatır:
Görmezden geldiklerimiz, gerçekten yok mu? Yoksa onlar, sadece dokunmaktan korktuğumuz hakikatler mi?
“Decadence” is a monument of silence created by selves that are becoming increasingly numb and fading away, where perception and truth confront each other. The faces in the work are an expression of both individual and collective silence. Each one bears the traces of selves withdrawn into the shell of suppressed emotions and truths that are ignored. This silence symbolizes the gradual decadence of emotion and empathy.
Although “Decadence” gives the impression of a hard and cold surface reminiscent of marble at first glance, it is a work that surprises the viewer with its soft texture when approached, revealing the internal conflict between truth and humanity. The work is based on the contrast between this visual hardness and tactile softness, it questions the dilemma between perception and reality:
Are the things we ignore truly non-existent? Or are they simply truths we are afraid to touch?
Sanatçı ve eserle ilgili daha fazla bilgi almak için info@base.ist adresine e-posta atmanızı rica ederiz.
